Sophie Will Work It

Uzun zamandır yazı yazamadığımdan, aklıma yazacak hiçbir şey gelmediğinden falan yakınıp duruyorum. Durduk yere naz falan da yapmıyordum bu arada, hakkaten aklıma bir şey gelmiyordu. Ara sıra bir şeyler yazmaya çalışıp da kağıtta gördüğüm saçma sapan cümlelere bakmak, takdir edersiniz ki inanılmaz moral bozucu oluyordu. Blog açmak bir yana, bilgisayarda yazdıklarımı kaydetmiyordum bile. Anlamsız cümlelerden oluşan duygusuz hikaye yumaklarını ne yapayım? Normalde çok güzel yaptığım gibi, içi boş gösteriş yazılarını bile yazamamak çok fena koyuyordu. Kötü yazı bile yazamamak sinirlerime çok pis dokunmaya başlamıştı.

Sonrasında zaten denemekten de vazgeçmiştim. Artık yazı yazmak benim için uzaktan bakılıp imrenilecek bir yetenek halini almıştı. Benden bile kötü yazan adamların altına düştüğümü gördüm. Tanıdığım beş para etmez tiplerin, saçma sapan yazılarını bana okuttuklarında, ben de klasik "Eee... Güzel olmuş yaa ne diyim. Ben hiç yazı yazamam, o yüzden pek anlamıyorum." cevabını verdim. Gerçekten kötü bir his.

Geçtiğimiz haftalardan birindeyse, foruma ilk kayıt olduğum( işte 1 seneyi biraz geçti ) zamanlarda millete karşı sıcak tavırları sebebiyle kanımın bayaa ısındığı bir insanla ilk kez az buçuk muhabbetimiz oldu. Onunla kısacık konuşmamız sonucu tekrar yazmaya başladım ve her ne kadar güzel diyemesem de ufak ufak yazılar yazmaya başladım. Daha önce teşekkür etmiş olsam da burada sana tekrar teşekkür etmek istiyorum Aynî.

Şimdiyse forumda kısa süre tutmuş olduğum günlüğü bırakıp burada, biraz daha benim olan bir yerde yazı yazmaya devam etmek istiyorum. Belki hergün yazarım, belki de ayda yılda bir. Ancak bu kez eminim, geçici bile olsa bir süre daha yazmanın getirdiği hazzı biraz daha tadabileceğim. Umarım yazacaklarım, yazdıklarımdan daha çok hoşunuza gider, ben de beğenilerimiz doğrultusunda ilerleyebilirim.

Belki.
Sophia