Birikti Hep, Öyküler Falan...

7 izleyici varmış blogda, sanki 7 izleyici ben öykü yazayım diye ölüyormuş gibi davranmış oluyorum biraz ama esas amacım bu 7 kişinin çoğuna ayıp etmiş gibi hissettiğim için özür dilemek, direkt buraya öykü yazıp da hiçbir şey olmamış gibi davranmamak. Gerçi böyle de "Yazılarımdan mahrum kaldılar, kızmışlardır bana." demeye getiriyormuşum gibi oluyor, öyle de değil. İletişim sıkıntısı çekiyorum azıcık herhalde, adam gibi anlatamadım derdimi bir türlü... Demeye çalışıyorum ki selamı sabahı kesmişim gibi oldu azıcık, kusura bakmayın. Valla. (Ayrıca eklemek istiyorum: 7 gerçekten çok hoşuma gidiyor.)

"Bir türlü anlatamıyorum ki derdimi, daha bir de yazı yazacağım, vaz mı geçsem acaba yine?" diyorum ama o herhalde cevabım hayır olacak kendime, sonuçta bir kere vazgeçmekten vazgeçtim, şimdi vazgeçmekten vazgeçmekten vazgeçmek çok kafamı karıştıracak, uğraşmak istemiyorum. Hakikaten aklım az çalışır oldu benim.

Özlüyorum ama derdim o herhalde. Yazı yazmayı özlüyorum, o ayrı ama tek tek yazı yazdığım için muhabbet ettiğim insanlarla (pek bir salak hissettim bunu yazarken ama zaten utanıyorum bu fikrimden, iyice yerin dibine gireyim dedim) muhabbet edebilmeyi özledim. Yalan olmasın ama, yazı yazmayı da gerçekten bir ayrı özledim.

Her şey olur ama, kusura bakma değince olmasa da eninde sonunda olur bir değişiklik diyorum, bakalım artık, olacak herhalde bir şeyler.